بازار های مالی

 شبکه اتریوم یکی از محبوب ترین بلاک چین هایی است که در بازار ارز دیجیتال وجود دارد که از الگوریتم گواه اثبات کار برای اجماع خود استفاده می کند. این نوع شبکه از استانداردهای مختلفی استفاده می کند که معروف ترین آن، استاندارد ERC-20 است. اینکه این استانداردها چه تفاوتی با دیگر استانداردهای موجود داشته و هر یک چه مزایا و معایبی برای شبکه بلاک چین دارد را در این مقاله بررسی می کنیم. برای آشنایی بیشتر با شرایط استانداردهای اتریوم، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید. 

استانداردهای اتریوم چیست؟

اتریوم دومین رمزارز برتر در بازار ارز دیجیتال است که علاوه بر توکن اتر، سرویس های زیادی داشته که یکی از این سرویس ها، قابلیت نوشتن توکن بر روی شبکه اتریوم است که از قالب قراردادهای هوشمند برای نوشتن این توکن ها، استفاده می کند. توکن های استاندارد ERC، این قالب ها را نشان می دهد. استانداردهای شبکه بلاک چین اتریوم، شامل دستورالعمل ها و الگوریتم هایی برای ساختن توکن در شبکه اتریوم است. از جمله این دستورالعمل ها می توان به توسعه دهندگان اتریوم و قوانینی که برای جامعه دومین شبکه محبوب ارزهای دیجیتال نوشته می شود، اشاره کرد.

در حال حاضر استانداردهای توکن بسیاری وجود دارد که هر یک ویژگی های خاص خود را دارد. در مورد پلتفرم اتریوم، یک پروپوزال یا همان EIP وجود دارد که این پروپوزال شامل ویژگی های پروتکل و استانداردهای قراردادها می شود. هر زمان که EIP تایید شود، تبدیل به استاندارد ERC می شود.

استانداردهای ERC شبکه اتریوم چیست؟

استانداردهای ERC به عنوان پیشنهادهای بهبود اتریوم (EIP) معرفی می شوند. اعضای جامعه در مورد بهبودهای پیشنهادی بحث می کنند و EIP ها را پس از طی یک فرآیند استاندارد تایید می کنند.

استانداردهای ERC زیادی وجود دارد که همگی در سه دسته توکن به شرح زیر دسته بندی می شوند:

توکن های تعویض پذیر یا Fungible tokens: این توکن ها به دلیل معادل بودن قابل تعویض هستند. برای درک بهتر توکن های قابل تعویض، نمونه ای از اسکناس دلار را در نظر می گیریم. اسکناس دو دلاری را می توان آزادانه مبادله کرد زیرا ارزش یکسانی دارند و قابل تعویض هستند.

توکن‌های غیرقابل تعویض یا Non-fungible tokens: این توکن‌ها - که معمولاً با نام NFT شناخته می‌شوند - برای نشان دادن توکن‌های منحصربه‌فرد استفاده می‌شوند و نمی‌توان آنها را از نظر ارزش برابر با توکن دیگری در نظر گرفت، زیرا در نوع خود بی نظیر است.

توکن نیمه قابل تعویض یا Semi-fungible token: این استاندارد بهترین در هر دو دنیا محسوب می شود. این توکن ها نه منحصر به فرد هستند و نه قابل تعویض. برای درک بهتر این توکن، مثالی از بازی را در نظر بگیرید که در آن یک شی درون بازی، مانند یک ماشین، می تواند چندین نسخه داشته باشد که هر کدام متعلق به بازیکنان مختلف است. آنها NFT نیستند زیرا منحصر به فرد نیستند، زیرا ماشینی که متعلق به یک بازیکن است مانند ماشین بازیکن دیگر است اما از نظر شناسه ماشین متمایز است.

همان طور که گفته شد، استانداردهای ERC همان EIP های نهایی شده ای بوده که مجموعه ای از استانداردهایی هستند که برای توسعه دهندگان اتریوم می توان از آن استفاده کرد. تمامی قراردادهای هوشمندی که با استفاده از استاندارد ERC ساخته می شوند دارای یک رابط مشترک بوده که می توان از آن برای ارتباط گرفتن با دیگر قراردادها استفاده کرد. برای اینکه هر یک از استانداردهای ERC را متمایز کنند، آن را با یک عدد نمایش می دهند. این عدد نشان دهنده شماره طرح پیشنهادی و پروپوزالی است که توسط افراد پیشنهاد شده است.

در این میان معروف ترین استانداردی که برای اتریوم استفاده می شود، همان استاندارد ERC-20 است که در جامعه رمزارزها قرار دارد و بیشتر توکن های ایجاد شده بر بستر پلتفرم اتریوم قرار دارد. استفاده از استانداردها در نوشتن قراردادهای هوشمند یک توکن اجباری نیست اما استفاده از این استانداردها این قابلیت را به کاربران می دهد تا با دیگر کیف پول ها، صرافی و قراردادهای هوشمند کار کنند. در ادامه به معرفی بهترین استانداردهای اتریوم می پردازیم.

• ERC-20
• ERC-223
• ERC-621
• ERC-721
• ERC-777
• ERC-1155
• ERC-1400

استاندارد ERC-20 اتریوم چیست؟

یکی از بهترین استانداردهای اتریوم، استاندارد ERC-20 است که از سال 2015 مطرح شد و به صورت رسمی در سپتامبر 2017 تایید شد. این استاندارد شروع خوبی برای استاندارد شدن توکن بود. البته استاندارد ERC-20 بر اکوسیستم اتریوم مسلط شده و جزو محبوب ترین استانداردهای توکن در شبکه اتریوم است. توکن استاندارد ERC-20 در پروژه هایی همچون ایاس و بنکور استفاده شده که دارای 6 عملکرد است:

• انتقال از حساب: این عملکرد مانند عملکرد انتقال بوده، منتها با این تفاوت که هر انتقال بعد از عرضه اولین توکن است.

• انتقال: همان طور که از نامش مشخص است عملکرد ارسال توکن ها از عرضه اولیه توکن به کیف پول کاربر امکان پذیر می شود. این نوع عملکرد، آدرس گیرنده و تعداد توکن هایی که باید منتقل شوند را مشخص می کند. 

• موجودی کل: موجودی کل تنها یکبار و در شروع پیدایش توکن اجرا می شود. این نوع عملکرد تنها تعداد کل توکن های موجود را تعیین می کند که هرگز نمی توان آن را تغییر داد.

• موجودی حساب: در این عملکرد می توان مشخص کرد که چه مقدار توکن در حساب وجود دارد.

• تایید: این نوع عملکرد، موجودی توکن های تراکنش را در مقابل کل موجودی توکن بررسی می کند.

• اجازه: این نوع عملکرد بررسی می کند که آیا حساب کاربر دارای توکن کافی برای پرداخت تراکنش است یا خیر.

البته این نکته را در نظر داشته باشید که تمامی استانداردهای ERC-20 یک روش انقلابی در توسعه ICO بود. در این میان هزاران توکن ERC-20 رشد و توسعه پیدا کرده اند که به غیر از مزیت هایی خود، فاقد هر گونه ایراد و نقصی است. اما باید در نظر بگیرید که این نوع استاندارد، یک مشکل اساسی دارد که در ادامه توضیح خواهیم داد.

مشکل استاندارد اتریوم نوع ERC-20 چیست؟

یکی از استانداردهای اتریوم، ERC-20 بوده که مشکل آن مرتبط به عملکرد انتقال توکن ها بین حساب ها بود. این نوع استاندارد از دو روش ارسال توکن حمایت می کند که شامل انتقال یا تایید به همراه انتقال از حساب است. به طور مثال زمانی که می خواهید توکن ها را به آدرس کیف پول یک فرد دیگری منتقل کنید، عملکردی که باید مورد استفاده قرار دهید، عملکرد انتقال است. با استفاده از این عملکرد، موجودی حساب شما و موجودی حساب شخص دیگر برای تعداد توکن های ارسالی بررسی می شود. 

اما در مورد توکن های استاندارد ERC-20، روش صحیح واریزهای قرارداد هوشمند، استفاده از عملکرد تایید به علاوه انتقال حساب است. البته تایید به قرارداد هوشمند این قابلیت را می دهد تا از موجودی حساب شما کم کند. بنابراین در عملکرد انتقال از حساب، توکن ها از حساب شما به قرارداد هوشمند منتقل خواهد شد.

مشکلی که این استاندارد دارد این است که به صورت آنی مشخص نبود که کدام یک از تراکنش هادر قراردادهای هوشمند استفاده می شود. بنابراین میلیون ها دلار در زمان انتقال توکن ها از دست می رفت. البته انجام دو تراکنش به جای استفاده از یک تراکنش، هزینه تراکنش را چند برابر می کرد و به صورت طبیعی زمان پردازش نیز افزایش می یافت. 

استاندارد ERC-223 اتریوم چیست؟

همان طور که گفته شد، مشکلی که استاندارد ERC-20 داشت، این است که توکن های ERC-20 را می توان به آدرس هایی که از ERC-20 حمایت نمی کنند، نیز ارسال کرد. این روش موجب از دست رفتن تعداد بسیاری از توکن ها می شود. این نکته را در نظر داشته باشید که تمام قراردادهای هوشمند اتریوم، از استاندارد ERC-20 حمایت نمی کند. البته این مشکل نیز وجود دارد که چنین مکانیزم بازدارنده، برای جلوگیری کاربران از ارسال توکن های ERC-20 به این نوع از آدرس ها وجود ندارد. پس شبکه تراکنش را تایید کرده و توکن ها به آدرس مورد نظر ارسال خواهد شد اما از آنجایی که براساس استاندارد نیست، به صورت مداوم مسدود می شود. 

استاندارد ERC-223 برای جلوگیری از این شرایط و ارائه بهبودهای دیگر ایجاد شد. این استاندارد عملکردهای انتقال و انتقال از حساب را به یک عملکرد واحد به نام ذخیره سازی توکن ترکیب کرده است. این نوع عملکرد تنها توسط قراردادهای دریافت کننده ای قابل استفاده است که روش کار با توکن ارسال شده را مشخص کرده است. هر دو عملکرد، یک لایه حسابرسی جدید اضافه خواهد کرد که مانع از بین رفتن سرمایه خواهد شد. 

مزایای استاندارد ERC-223 اتریوم 

استاندارد ERC-223 تمامی چالش هایی که در مورد استاندارد ERC-20 وجود دارد را برطرف کرده و از جمله مزایایی که می توان برای این استاندارد بیان کرد شامل:

• هیچ توکنی از بین نمی رود: با بروز رسانی هایی که انجام شده است، عملکرد انتقال برای قراردادهای هوشمند انجام می شود، کاربران می توانند تمامی مراحل انتقال را برای تمامی کیف پول و قراردادهای هوشمند امکان پذیر کنند و از این طریق دیگر هیچ توکنی از بین نمی رود. 

• عدم حمایت از انواع توکن های ورودی: منظور از این عبارت این بوده که توسعه دهندگان قرارداد هوشمند، این امکان را دارند که توکن های ورودی که پشتیبانی نمی شود را، نپذیرند. 

• ارزان شدن تراکنش ها: مزیت استاندارد اتریوم از نوع ERC-223 این است که به قراردادهای هوشمند این قابلیت را می دهد تا تایید به جای دو تراکنش را با یک تراکنش امکان پذیر کرده که در این حالت انرژی کمتری نیاز است.

استاندارد ERC-621 اتریوم

از دیگر استاندارد اتریوم که در سال 2017 معرفی و تایید شد، استاندارد ERC-621 بوده که در واقع توسعه ای بر روی استاندارد ERC-20 است. در استاندارد ERC-20، می توان میزان کل توکن های در حال گردش را تغییر داد. در استاندارد ERC-20 تنها یکبار عرضه توکن امکان پذیر است.

استاندارد ERC-721 اتریوم

این استاندارد با دیگر استانداردهای اتریوم متفاوت بوده و هر یک از این نوع استانداردهای توکن، برای کاربران ارزش خود را خواهد داشت. توکن های NFT، از جمله توکن هایی هستند که هیچ شباهتی با یکدیگر نداشته و می توانند فرصت های جدید ایجاد کنند. اما استاندارد ERC-20 مشابه با یکدیگر بوده و هیچ اختلافی بین آنها وجود ندارد. مهم ترین کاربردی که می توان برای استاندارد ERC-721 بیان کرد، بازی کریپتوکیتیز است. مزیت های بی شماری می توان برای غیر قابل تفویض بودن توکن ها برشمرد.

توکن های ERC-721 می توانند در هر تبادلی استفاده شوند، اما ارزش توکن به دلیل منحصر به فرد بودن و کمیاب بودن آن است. برنامه هایی که از استاندارد ERC-721 استفاده می کنند، می توانند مالکیت یک دسته از موارد را ثبت کرده و آن را به حساب با نام مستعار اختصاص دهند. در این حالت نیازی به اعتماد به برنامه نبوده و تنها می توانید روش عملکرد را بخوانید. 

درواقع این استاندارد برای پیاده‌سازی توکن‌های منحصربه‌فرد که مجموعه‌های ارزشمند را نشان می‌دهند استفاده می‌شود. قراردادهای هوشمند ERC-721 باید دارای هشت عملکرد اجباری و دو عملکرد اختیاری برای مطابقت با استاندارد ERC-721 باشد. این استاندارد مقدار مشخصی از توکن‌ها و عملکردهای غیرقابل تعویض را برای شناسایی مالک NFT و انتقال مالکیت NFT از یک نهاد به نهاد دیگر تعریف می‌کند.

محدودیت های ERC-721

ERC-721 اولین استانداردی بود که با توکن غیرقابل تعویض مقابله کرد و پس از عرضه بازی کریپتوکیتیز (CryptoKitties) به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. این بازی شبکه اتریوم را مسدود کرد زیرا هر انتقال مالکیت به یک تراکنش نیاز داشت که منجر به انبوهی از تراکنش‌ها می‌شد. یکی دیگر از محدودیت های ERC-721 این است که پس از استقرار قرارداد، هیچ توکن دیگری نمی توان به آن اضافه کرد، به این معنی که برای هر NFT جدید، یک قرارداد جدید باید مستقر شود.

استاندارد ERC-777 اتریوم

از دیگر استانداردهای اتریوم، استاندارد ERC-777 بوده که نسخه بهبود یافته استانداردهای ERC-20 و ERC-223 است. مزیتی که این استاندارد دارد این است که مانع از دست رفتن سرمایه می شود و از یک عملکردی به نام send استفاده می کند که دو تراکنش در ERC-20 را به یک تراکنش کاهش می دهد. در این حالت هزینه ها کم و عملکرد افزایش می یابد.

کاربردی که می توان برای این استاندارد بیان کرد، این است که می توانند اپراتور خود را مشخص کنند. این گزینه به کاربران این امکان را می دهد تا آدرس هایی را مشخص کنند که در هر لحظه این قابلیت را داشته تا ارسال کرده و بسوزانند و در هر لحظه این امکان را خواهند داشت تا آن را متوقف کنند. 

استاندارد ERC-1155 اتریوم

از دیگر استانداردهای اتریوم، ERC-1155 بوده که توسط شرکت Enjin ساخته شده است که هدف آن ایجاد دارایی های قابل تعویض و غیر قابل تعویض بر روی شبکه اتریوم است. از طریق شبکه اتریوم، توکن های مبتنی بر این استاندارد امن، قابل خرید و فروش و غیر قابل هک است. با استفاده از این استاندارد معاملات کارآمدتر و تراکنش های بیشتری فراهم می شود که نتیجه آن صرفه جویی در هزینه هاست. این استاندارد، توکن های کاربردی و توکن های غیرقابل تعویض را امکان پذیر می کند. 

استاندارد ERC-1155 نوعی استاندارد مبتنی بر شبکه اتریوم است که ویژگی های دو استاندارد شبکه اتریوم و ERC-721 و ERC-20 را با یکدیگر ترکیب می کند. در حال حاضر این استاندارد به توکن های تعویض پذیر و غیر قابل تعویض و نیمه تعویض پذیر تقسیم می شوند. به عبارت ساده تر استاندارد ERC-1155 می تواند بر محدودیت های ERC-20 و ERC-721 غلبه کند. این استاندارد، قرارداد هوشمند را ملزم به اجرای شش عملکرد اجباری و چهار رویداد می‌کند. استاندارد ERC-1155 می تواند توکن های قابل تعویض و غیرقابل تعویض را از یک قرارداد هوشمند مدیریت کند. توکن‌های نیمه قابل تعویض به‌عنوان توکن‌های قابل تعویض شروع می‌شوند که می‌توانند به راحتی با توکن‌های دیگر معامله شوند. با این حال، بعداً می توان آنها را به NFT تبدیل کرد. آنها برای تجارت چندین توکن به طور همزمان استفاده می شوند.

برای درک بهتر، مثالی از بازی را در نظر بگیرید که در آن بازیکن یک تفنگ دستی را باز می کند که یک دارایی در بازی است. در آن زمان، بازیکن می‌تواند به راحتی آن را با بازیکنان دیگری که دارای همان تفنگ هستند مبادله کند، اما پس از یک سطح مشخص، آن تفنگ دستی طبق قرارداد هوشمند به شعله‌افکن ارتقا می‌یابد و اکنون این به NFT تبدیل شده است.

استاندارد ERC-1400 اتریوم

از دیگر استانداردهای اتریوم، می توان به ERC-1400 بوده که برای اوراق بهادار استفاده می شود. توکنیزه کردن اوراق بهادار، مساله ای است که چندین سال بوده که ذهن کاربران را مشغول خود کرده است. از دیگر قابلیت هایی که بلاک چین دارد این است که تراکنش های مربوط به اوراق بهادار را در سراسر جهان ثبت کند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه آموزش ارز دیجیتال، بر روی لینک کلیک کنید.

کلام آخر

در این مقاله به معرفی استانداردهای اتریوم پرداختیم و متوجه شدید که شبکه بلاک چین اتریوم از پرطرفدارترین های شبکه های ارز دیجیتال است که استفاده از آن مزایای بی شماری به همراه دارد. بزرگترین مزیتی که این شبکه به همراه دارد، همان قراردادهای هوشمند است. برای ایجاد این قراردادهای هوشمند، باید از الگوریتم و دستورالعمل های پذیرفته شده در این شبکه استفاده کرد.

 «بلاک چین فناوری است و بیت کوین صرفاً اولین تجلی جریان اصلی پتانسیل آن است.» این را مارک کنیگسبرگ، که یکی از معتقدان مشهور به بلاک چین است نقل می‌ کند و اکنون که بیش از هزاران ارز دیجیتال در جهان وجود دارد، این بیانیه چقدر درست است. در این مطلب به مقایسه کاردانو و ریپل، نحوه کارکرد آن ها و موارد مربوط به هر ارز می پردازیم.

درست است که بیت کوین اولین قدم ورود به بازار بلاک چین بود اما اکنون، سکه ها، سیستم ها و فعالیت های متعدد دیگری به این تکنیک ملحق شده اند و سرمایه گذاری در این زمینه را به بهترین شکل ممکن برای داشتن بهترین شانس سود در آینده انجام می دهند. کاردانو و ریپل هر دو پلتفرم‌ های بلاک چین ارز دیجیتال هستند که رقیب یکدیگر محسوب می شوند. هر دو یکی از بهترین سیستم هایی هستند که کاربران فعال زیادی از آنها پشتیبانی می کنند.

کاردانو چیست؟

Cardano یک بلاک چین عمومی است که از پروتکل اثبات سهام به نام Ouroboros استفاده می کند. این پلتفرم که یک شبکه غیرمتمرکز است، توسط چارلز هاسکینسون، که یکی از بنیانگذاران اتریوم است، در سال 2015 کشف شد.

این شرکت دارای ارز دیجیتال مخصوص به خود است که ADA نام دارد. این نام تحت تأثیر آدا لاولیس که یک ریاضیدان بود و به عنوان اولین برنامه نویس کامپیوتر جهان شناخته می شود، انتخاب شده است. یک تراکنش انجام شده روی پلتفرم کاردانو به طور متوسط حدود 5 تا 7 دقیقه طول می کشد. درک این پلتفرم نسبتاً راحت تر از سایر پلتفرم های موجود در بازار است. بنابراین از مبتدی تا حرفه ای می توانند از آن استفاده کنند.

از آنجایی که کاردانو از پروتکل POS (اثبات سهام) پیروی می کند، نمی توان آن را استخراج کرد، بلکه در عوض استیک می شود. این پروتکل نسبت به پروتکل محبوب دیگر که اثبات کار نامیده می شود (Proof of work) انرژی کمتری مصرف می کرد. این شرکت ادعا می کند که به دلیل استفاده از PoS و Ouroboros، پایدارترین بلاک چین از نظر زیست محیطی است.

ریپل چیست؟

ریپل یک شبکه پرداخت ارز دیجیتال منبع باز و همچنین یک تسویه سریع است که سیستمی برای انتقال وجوه به شمار می آید. این شبکه با در نظر گرفتن سیستم پرداخت معمولی بلاک چین طراحی شده است و چیزی که آن را از سایرین جدا می کند این است که سیستم های پرداخت مختلف را به هم متصل می کند.

این شبکه سکه مخصوص به خود به نام XRP دارد. اگرچه Ripple و XRP اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند اما هر دو کاملاً متفاوت هستند. ریپل شرکت پشت XRP است. کارمزد تراکنش در پلتفرم ریپل بسیار کم است. به طور تقریبی، معادل 1/1000 سنت است که از هر تراکنش انجام شده در سایت برداشت می شود.

شرکت پشت پلتفرم ریپل، OpenCoin است که در اواخر سال 2013 به آزمایشگاه های ریپل تبدیل شد. این شبکه یک سیستم انتقال پرداخت جهانی است که برخی از بانک های محبوب و سایر پلتفرم های مالی به آن متصل هستند. سرمایه گذاری در توکن اصلی خود، یعنی XRP، یک سرمایه گذاری کم ریسک با پیش بینی سودآوری در آینده برای صاحبان آن در نظر گرفته می شود.

ADA چگونه کار می کند؟

کاردانو و ADA از سال 2017 در حال فعالیت است. کاردانو شباهت‌هایی با اتریوم دارد، زیرا توسعه دهندگان Cardano می‌ توانند dAppهایی را تهیه کنند که توسط توکن ADA ارائه می ‌شوند. اما چیزی که کاردانو را از اتریوم متمایز می ‌کند این است که از یک رویکرد آکادمیک مبتنی بر مقاله برای تکرار استفاده می ‌کند. کاردانو از داده ‌های بررسی شده براساس گزارش‌ های آکادمیک استفاده می‌ کند تا فرصت‌ هایی را برای چگونگی تنظیم و تغییر کاردانو برای موفقیت آینده پیدا کند.

کاردانو همچنین از سیستم اجماع اوروبوروس برای عملیات استفاده می کند. این مکانیسم اثبات سهام به رهبران اسلات اجازه می دهد تا ADA را به عنوان پاداش در ازای تأیید تراکنش ها دریافت کنند. این سیستم به بسیاری از رهبران این امکان را می‌دهد تا ارز را استخراج کنند، به علاوه نیازی به آنلاین بودن افراد زیادی برای فرآیند استخراج در مقایسه با سایر ارزها ندارد. این موضوع مانع ورود را کاهش می دهد و تولید کاردانو را آسان تر می کند.

XRP چگونه کار می کند؟

ریپل یا XRP در سال 2012 به عنوان یک سیستم طراحی شده برای انتقال یکپارچه ارزهای فیات شکل گرفت. موسسات مالی می توانند از XRP برای تکمیل نقل و انتقالات پولی فرامرزی استفاده کنند. یک فرد در یک کشور می تواند یک ارز فیات را به XRP تبدیل کند که به شخص دیگری منتقل می شود و دوباره به ارز فیات در منطقه محلی خود تبدیل می شود. این کار اجازه می دهد مدیریت ارزهای فیات سریع تر، کم هزینه تر و به طور بالقوه ایمن تر باشد.

ریپل دسترسی به بلاک چین خود را محدود به تایید کننده های مؤسس می کند که اجازه می دهند تراکنش ها به جلو حرکت کنند. افراد می توانند از طریق گره های منحصر به فردی که مجوز اعتبارسنجی فعالیت های زنجیره را دریافت می کنند، به بلاک چین دسترسی داشته باشند. بلاک چین ریپل به گونه ای طراحی شده است که برای بانک ها و سایر ارائه دهندگان خدمات مالی قابل دسترسی باشد. این امر بر سادگی در مدیریت نقل و انتقالات پولی با اطمینان از اینکه (فقط کسانی که نظارت بر پرداخت پول دارند می توانند از آنها استفاده کنند)، تأکید می کند.

مقایسه کاردانو و ریپل

یکی از موارد مقایسه کاردانو و ریپل در این است که ارز دیجیتال کاردانو ADA است، در حالی که ارز دیجیتالی که ریپل ارائه می دهد XRP نام دارد. زبان های این پلتفرم نیز متفاوت است. کاردانو به زبان Haskell و ریپل به زبان ++C نوشته شده است.

مورد دیگر مقایسه کاردانو و ریپل در این است که کاردانو یک پلتفرم بلاک چین شناخته شده است که از سال 2016 مورد استفاده قرار گرفته است. این پلتفرم نه تنها به عنوان یک صرافی ارزهای دیجیتال استفاده می شود، بلکه ارز دیجیتال خود را نیز برای ارائه در بازار دارد. نام کاردانو از جرولامو کاردانو که یک ریاضیدان تاثیرگذار در دهه 1500 بود، گرفته شده است. سیستم کریپتوکارنسی کاردانو ادعا می کند که آنها نسل سوم بلاک چین هستند، به این معنی که می توانند مشکلات نسل دوم را حل کنند.

ریپل یک شبکه ارز دیجیتال است که در آن افراد می توانند تسویه حساب ها را انجام دهند، انواع مختلفی از ارزهای دیجیتال را مبادله کنند و به طور کلی یک پروتکل پرداخت داشته باشند. این شبکه توسط آزمایشگاه ریپل که در ایالات متحده مستقر است طراحی شده است. پورتفولیوی شبکه بسیار متنوع است. هدف اولیه این شرکت ارائه یک شبکه پرداخت بزرگ بود و چند سال بعد آنها ارز دیجیتال خود را راه اندازی کردند و اکنون یکی از محبوب ترین سیستم های تراکنش پرداخت است.

کاردانو و ریپل هر دو به شرکت ‌کنندگان و کاربران اجازه می‌ دهند پول و ارز انتقالی خود را مدیریت کنند اما این دو بلاک چین تفاوت‌ های قابل توجهی در رویکردشان دارند. شبکه کاردانو دارای عملکرد قرارداد هوشمند و پشتیبانی از طیف گسترده ای از برنامه های غیرمتمرکز یا dApps است که با اجماع از طریق سیستم اثبات سهام به دست آمده است. در مقایسه با کاردانو، ریپل در درجه اول برای انتقال پول در سراسر مرزها استفاده می شود، به علاوه از یک بلاک چین استفاده می کند که برای دستیابی به اجماع به گره های مشارکت کننده متکی است. ریپل را نمی توان استخراج کرد، زیرا کل عرضه آن توسط اپراتورهای بلاک چین دیکته می شود و اطمینان حاصل می شود که تنها مقدار لازم سکه در یک زمان در دسترس خواهد بود.

در حالی که کاردانو و ریپل هر دو ارزهای رمزنگاری شده قابل توجه در بازار امروز هستند، اما با استفاده از مکانیسم‌ های مختلفی عمل می‌کنند. در مقایسه کاردانو و ریپل، باید گفت کاردانو برای استفاده عمومی در دسترس است، در حالی که ریپل برای استفاده در بانکداری خصوصی طراحی شده است. ریپل همچنین بر انتقال کارآمد ارزش تمرکز دارد، در حالی که کاردانو عمدتاً بر روی تقویت یک اکوسیستم پر جنب و جوش از برنامه های غیرمتمرکز یا dApps تمرکز می کند.

از دیگر موارد مقایسه کاردانو و ریپل می توان به موارد زیر اشاره کرد:

تاثیرات قیمت

قیمت‌ های بازار کاردانو در مقایسه با سایر ارزهای دیجیتال به روش‌ های مشابهی تحت تأثیر قرار می‌ گیرد. این قیمت ها براساس تقاضای بازار و شرایط عمومی بازار تغییر می کند.

قیمت‌ های ریپل از طریق کاهش تورم تغییر می ‌کنند و زمانی رخ می ‌دهد که قیمت کالاها کاهش می ‌یابد و منجر به افزایش قدرت خرید می ‌شود. در حالی که حداکثر عرضه 100 میلیارد توکن ریپل در بازار وجود دارد، بخشی از این توکن ها باید در هر تراکنش از بین بروند تا حداکثر عرضه موجود تنظیم شود.

استخراج

در حالی که می توانید کاردانو را از طریق استیک استخراج کنید، نمی توانید همین کار را برای ارز دیجیتال ریپل یعنی XRP انجام دهید. ریپل از سیستمی استفاده می ‌کند که در آن سازندگان ارز، توکن‌ ها را ضرب کرده و در اختیار بانک‌ ها و سایر طرف‌ های شرکت‌ کننده قرار می ‌دهند. هیچ شرکت کننده دیگری قادر به استخراج توکن ریپل نیست.

زمان معامله

یکی دیگر از پارامترهای مقایسه کاردانو و ریپل در مورد زمان معامله است. زمان لازم برای تکمیل تراکنش براساس واحد پولی متفاوت خواهد بود. در بیشتر موارد می توانید تراکنش را با کاردانو در کمتر از یک دقیقه انجام دهید. اما از آنجایی که برای اطمینان از برگشت ناپذیری کامل معامله، نقل و انتقالات بیشتری در زنجیره ضروری است، ممکن است این کار تا بیست دقیقه طول بکشد تا تراکنش کاملاً ایمن باشد.

ریپل خیلی سریعتر کار می کند، زیرا مدیریت معاملات کمتر از یک دقیقه طول می کشد. یک دقیقه اغلب حداکثر مدت زمانی است که یک انتقال در شبکه ریپل طول می کشد. بازه زمانی به طور قابل توجهی کوتاهتر از آنچه که در هنگام تلاش برای پرداختن به یک انتقال بانکی سنتی انتظار می رود است.

اعتبار سنجی

کاردانو برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها در شبکه از پروتکل اجماع اثبات سهام اوروبوروس استفاده می کند. پروتکل اجماع اثبات سهام اوروبوروس در مقایسه با سایر شبکه ‌ها از جمله اتریوم و یا بیت‌ کوین بی‌ نهایت مقیاس‌ پذیر و کارآمد می باشد. در همین حال، ریپل از مکانیزم اثبات سهام مانند کاردانو و یا سیستم اثبات کار مانند بیت کوین استفاده نمی کند. در مقابل، ریپل نیز متکی به پروتکل اجماع برای تایید موجودی حساب ها و تراکنش های درون شبکه خود می باشد. در واقع ریپل مجموعه‌ ای از اعتبارسنجی ‌ها را که تراکنش‌ های شبکه را تأیید می کنند، انتخاب می کند. همچنین انتظار می‌رود که در رابطه با میزان غیر متمرکز بودن آن، سوالاتی ایجاد کند. در حالی که این احتمال وجود دارد که چنین چیزی باشد، باید این مورد را نیز در نظر داشت که مرکزی بودن نه تنها اشتباه نیست، بلکه باعث کارآمدتر شدن برخی از فرآیند ها می شود.

چه چیزی کاردانو و ریپل را شبیه هم می کند؟

در کنار بیان تفاوت ها و مقایسه کاردانو و ریپل شاید بد نباشد به شباهت های آن ها نیز اشاره کنیم.

ارزش ها

این توکن ها برای استفاده افراد در بازار امروزی آسان است. ارزش کاردانو تا سپتامبر 2021 حدود 2 دلار بود، در حالی که ارزش بازار آن حدود 65 میلیارد دلار است. ریپل یا XRP دارای ارزشی در حدود 90 سنت با سقف 40 میلیارد دلار است. این دو ارز دارای روند قیمتی مشابهی هستند، زیرا در اکثر شرایط ارزش آنها با هم افزایش و کاهش می یابد.

انرژی کمتر

طراحی استفاده از Cardano و Ripple تضمین می کند که آنها به اندازه بیت کوین انرژی مصرف نخواهند کرد. کاردانو نیاز به سیستم ماینینگ نداشته و از الگوریتم دیگری قدرت میگیرد. دسترسی ریپل نیز محدود است و تضمین می کند که برای تراکنش های مختلف از توانی بیش از حد لازم استفاده نمی کند.

ریپل هولد کنیم یا کاردانو؟

ریپل و کاردانو پلتفرم های متفاوتی هستند. یکی برای پرداخت و دیگری برای بلاک چین است. کاردانو با کار کردن بر روی پروتکل‌های اثبات سهام، آن را تبدیل به یکی از سریع‌ ترین و بزرگ ترین شرکت‌ های جهان در زمینه کریپتو می کند. در حالی که XRP به عنوان یک رمز ارز، توسط ریپل توسعه یافته است و زمان تراکنش آن در مقایسه با شرکت های کریپتویی دیگر بسیار کمتر هست. این رمز ارز را می توان به عنوان یکی از سریع ترین و کم هزینه ترین ارزهای دیجیتال در نظر گرفت. XRP دارای بیش از 150 بانک متصل به خود و مجوز ISC می باشد، در حالی که کاردانو دارای مجوز Apache است. کاربران می‌توانند تحت تصمیمات شخصی و یا تقلید از سرمایه‌ گذاری‌ های موفق ‌ترین اعضای جامعه، سرمایه ‌گذاری کنند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه آموزش ارز دیجیتال، بر روی لینک کلیک کنید.

جدول مقایسه کاردانو و ریپل

  صرافی بایننس در سال 2017 توسط چانگ پنگ ژائو در کشور چین تاسیس شد. (البته دفتر مرکزی آن هم اکنون در این کشور نمی باشد.) این صرافی از نظر حجم و ارزش معاملات بالاترین رتبه را بین تمام صرافی های موجود دارد و بنابراین می توان آنرا محبوب ترین صرافی ارزهای دیجیتال در سراسر جهان دانست. این صرافی دارای رمزارز بومی خود به نام بایننس کوین می باشد که استفاده های مختلفی در پلتفرم صرافی دارد و همینطور این رمزارز هم اکنون از نظر ارزش بازار در بین ده ارز دیجیتال برتر قرار دارد. در این مقاله قصد داریم کلیاتی را درباره کار با صرافی بایننس توضیح داده و روش کار با آن را نیز برای شما تشریح کنیم. 

صرافی بایننس چیست؟

قبل از اینکه به معرفی صرافی بایننس بپردازیم باید این نکته مهم را در نظر داشته باشید که فرآیند احراز هویت در این صرافی اجباری شده و برای برخی از کشورهای تحت تحریم از جمله ایران، معامله گران و تریدرهای ایرانی نمی توانند فرآیند احراز هویت را انجام دهند. بنابراین بهتر است برای جلوگیری از مسدود شدن حسابتان در این صرافی از جایگزین های دیگری استفاده کنید.

بایننس بزرگترین صرافی آنلاین است که در آن کاربران می توانند ارزهای دیجیتال را معامله کنند. این صرافی ارز دیجیتال از رایج ترین ارزهای رمزنگاری شده پشتیبانی می کند. بایننس یک کیف پول ارز دیجیتال برای معامله گران فراهم می کند تا وجوه الکترونیکی خود را ذخیره کنند. این صرافی همچنین دارای خدمات پشتیبانی برای کاربران برای کسب سود یا تراکنش با استفاده از ارزهای دیجیتال است.

صرافی بایننس که عمدتاً برای تجارت کریپتو به کریپتو شناخته شده است (تجارت بین دو جفت ارز رمزنگاری شده) دارای هزینه تراکنش مناسبی برای مبادلات ارزهای دیجیتال است. نقدینگی بالایی دارد و به کاربرانی که با توکن‌های ارز دیجیتال BNB پرداخت می‌کنند، تخفیف‌هایی ارائه می‌دهد.

بایننس با استانداردهای بالای ایمنی و امنیت و معماری چند لایه و چند خوشه ای، توان پردازشی بالایی را با ظرفیت پردازش حدود 1.4 میلیون سفارش در ثانیه ارائه می‌کند. از تجارت بیش از 600 سکه، از جمله بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و توکن های BNB بومی خود پشتیبانی می کند.

ویژگی ها و مزایای صرافی بایننس

• بالاترین حجم معاملات و در نتیجه بهترین نقدشوندگی
• محیطی کاربر پسند و آسان برای استفاده
• دارای اپلیکیشن تلفن همراه با پشتیبانی از اکثر امکانات سایت
• پشتیبانی از هزاران ارز دیجیتال و امکان معامله نسبت به تعداد زیادی ارز دیجیتال مانند تتر، بیت کوین و اتریوم
• کارمزدهای کم
• مجهز به سیستم احراز هویت دو عاملی
• تیم امنیتی قوی برای مقابله با خطرات هک شدن

معایب صرافی بایننس

• اجباری بودن مراحل احراز هویت و در نتیجه عدم سرویس دهی به کاربران ایرانی
• عدم ارائه خدمات در برخی کشورها مانند چین و محدود کردن خدمات در برخی کشورهای اروپایی

ارز دیجیتال بایننس کوین

بایننس کوین با نماد معاملاتی BNB ارز دیجیتال بومی صرافی بایننس است که در جولای 2017 توسط این صرافی معرفی شد. هر ساله تعدادی از واحدهای این رمزارز در فرآیندی به نام توکن سوزی توسط صرافی از بین می رود. این امر به نوعی باعث افزایش قیمت واحدهای باقی مانده میشود. بایننس کوین در ابتدا بر روی شبکه ی ERC20 اتریوم اجرا می شد اما بعد از ساخته شدن بلاک چین های زنجیره بایننس و زنجیره هوشمند بایننس، به ارز دیجیتال بومی این شبکه ها مبدل شد.

از بایننس کوین برای پرداخت انواع هزینه هایی که کاربر ممکن است برای کار با صرافی بایننس نیاز داشته باشد، استفاده می شود. به عنوان مثال هنگام معامله ی ارزهای دیجیتال در همه ی صرافی ها، درصد کوچکی از حجم معامله به عنوان کارمزد هم از طرف فروشنده و هم خریدار توسط صرافی کسر می شود. با نگهداری مقداری BNB در حساب صرافی بایننس خود، می توانید تعیین کنید که کارمزدهای معاملاتی شما با این رمزارز پرداخت شود. در این صورت کارمزد پرداختی شما شامل تخفیف نیز می شود چرا که در صورت عدم استفاده از این ویژگی، کارمزدهای معاملاتی در بایننس برابر 0.1 درصد است اما در صورت استفاده از BNB برای پرداخت کارمزدها این مقدار به 0.075 درصد کاهش می یابد.

همینطور برای انجام تراکنش روی بلاک چین های زنجیره بایننس و زنجیره هوشمند بایننس، در بسیاری از پلتفرم ها، کارمزدهای تراکنش با ارز دیجیتال BNB پرداخت می شود. به عنوان مثال در بعضی از کیف پول ها شما ممکن است بخواهید مقداری تتر را از کیف پولتان روی پلتفرم بایننس اسمارت چین جابجا کنید اما هزینه این انتقال در قالب BNB از دارایی کیف پول شما کسر می شود و در صورت نداشتن BNB در کیف پول خود ممکن است قادر به انجام تراکنش نباشید.

نحوه ثبت نام در صرافی بایننس

نکته مهم پیش از ثبت نام: برای شروع کار با صرافی بایننس، باید در ابتدا یک مدرک شناسایی غیر ایرانی برای خود تهیه کنید چرا که صرافی بایننس به کاربران ایرانی خدمات ارائه نمی دهد و از آنجا که اخیرا احراز هویت بایننس نیز برای تمامی کاربران صرافی اجباری شده است، کاربران ایرانی تنها در صورتی می توانند از خدمات صرافی استفاده کنند که دارای مدارک شناسایی از کشورهایی باشند که بایننس با آنها مشکلی ندارد. هم چنین باید توجه داشته باشید که با آی پی کشوری که احراز هویت خود را با مدارک شناسایی آن انجام داده اید، به سایت صرافی متصل شوید. به عنوان مثال اگر با مدارک شناسایی کشور برزیل ثبت نام می کنید، باید با استفاده از VPN یا VPS آی پی خود را نیز به کشور برزیل تغییر دهید.

در صورتیکه شرایط فوق را دارا می باشید، می توانیم مراحل ثبت نام را شروع کنیم.

برای شروع به سایت صرافی بایننس مراجعه کرده و در بالای صفحه سمت راست، Register را انتخاب نمایید. در صفحه بعدی، از شما خواسته می شود که ایمیل و پسورد خود را وارد نمایید. این اطلاعات در هر بار لاگین به حسابتان از شما خواسته می شود. 

سپس برای اثبات اینکه ربات نیستید، از شما خواسته می شود که معمای امنیتی را حل کنید. بدین منظور باید با نشانگر موس، تکه ی پازل را به جای اصلی خود برگردانید. 

در مرحله ی بعد، یک ایمیل تایید به آدرسی که ثبت کرده اید فرستاده می شود که باید کد تایید موجود در این ایمیل را در جای مربوطه بنویسید. در این مرحله شما وارد حساب کاربری خود می شوید که با انتخاب گزینه ی Dashboard، صفحه ای مطابق شکل زیر برایتان ظاهر می شود.

نکته مهم: همانطور که پیش تر نیز ذکر شد، صرافی بایننس اخیرا احراز هویت را برای تمامی کاربران خود اجباری کرده است و همانطور که در شکل فوق نیز مشاهده می کنید، این پیغام در بالای صفحه نیز ظاهر شده است. بنابراین مرحله ی بعدی ثبت نام، طی کردن مراحل احراز هویت است.

برای احراز هویت به دو طریق می توان اقدام کرد. درواقع بعد از طی کردن مراحل احراز هویت، باید یک لایه امنیتی اضافی به حساب خود اضافه کنید. برای این کار دو گزینه ی استفاده از پیامک و یا اپلیکیشن Google Authenticator وجود دارد. به این صورت که برای هربار لاگین به حسابتان و یا برخی کارهای دیگر در داخل پلتفرم صرافی، باید کدی را که از طریق پیامک برایتان ارسال می شود و یا توسط اپلیکیشن ساخته می شود، در قسمت مربوطه وارد نمایید. اکثر کاربران استفاده از اپلیکیشن گوگل را برای کار با صرافی بایننس یا سایر صرافی ها ترجیح می دهند. برای فعال سازی، مطابق شکل زیر گزینه ی Security را انتخاب نمایید. 

سپس در صفحه ظاهر شده، رو به روی Google Authenticator، گزینه ی Enable را انتخاب کنید. در صفحه ی بعد از شما خواسته می شود که اپلیکیشن Google Authenticator را در تلفن همراه خود نصب کنید که بعد از انجام این کار می توانید روی گزینه Next کلیک کنید. 

در این مرحله اپلیکیشن را در تلفن همراه خود باز کرده و علامت "+" را در گوشه ی سمت راست انتخاب کرده و گزینه ی اسکن بارکد را انتخاب نمایید. سپس در داخل سایت، کد QR نمایش داده شده را اسکن کنید و حتما کلید خصوصی نمایش داده شده در مرحله ی بعد را در جایی یادداشت نمایید. اگر برنامه Google Authenticator از تلفن همراه شما حذف شود، دیگر نمی توانید به حساب بایننس خود متصل شوید مگر اینکه این کلید را در جایی ذخیره کرده باشید و برای اتصال مجدد حسابتان به Google Authenticator از آن استفاده کنید.

در مرحله بعدی، دو کد از شما خواسته می شود. یک کد که توسط اپلیکیشن برای شما ساخته می شود و کد دیگر که از طریق ایمیل و با زدن دکمه ی Get code در صفحه ی نشان داده شده در سایت، به ایمیلتان ارسال می گردد. هر دو کد را در جاهای مربوطه وارد نموده و فعالسازی احراز هویت دو عاملی را به اتمام برسانید.

در ادامه ی آموزش کار با صرافی بایننس، به نحوه ی واریز و برداشت ارزهای دیجیتال در این صرافی خواهیم پرداخت.

بنابراین برای تایید هویت دو عاملی در صرافی بایننس هرگز از شماره موبایل ایران استفاده نکنید.

آموزش ورود به حساب و واریز و برداشت ارزهای دیجیتال در صرافی بایننس

برای ورود مجدد به حساب کاربریتان، در صفحه اصلی سایت بایننس، روی Login کلیک کرده و با وارد کردن ایمیل و رمز عبور خود و حل کردن معمای امنیتی و نوشتن کد اپلیکیشن گوگل، مجدد وارد حساب کاربری خود خواهید شد.

در صفحه داشبورد، با نگه داشتن نشانگر موس روی Wallet و با انتخاب گزینه Fiat and Spot وارد صفحه کیف پول اسپات خود می شوید.

 برای واریز ارزهای دیجیتال به حساب خود، باید نام ارزی را که قصد انتقال آن را به حساب صرافیتان دارید، جست و جو کنید. به عنوان مثال با تایپ USDT و انتخاب گزینه ی Deposit (واریز) که در مقابل آن نوشته شده است، می توانید آدرس کیف پول تتر حساب بایننس خود را دریافت کنید. به این منظور لازم است تا شبکه ی مورد نظر خود را نیز انتخاب نمایید؛ به عنوان مثال شبکه ی ترون. برای واریز تتر در شبکه ترون می توانید یا آدرس کیف پول ظاهر شده را کپی کنید و یا کد QR آنرا اسکن نمایید. توجه داشته باشید که فقط مجاز به ارسال تتر و فقط روی شبکه ترون، به این آدرس هستید.

برای برداشت ارزهای دیجیتال نیز در همان صفحه ی کیف پول Fiat and Spot می توانید با انتخاب گزینه Withdraw (برداشت) رو به روی هر ارز دیجیتال وارد صفحه برداشت شوید. در این صفحه آدرس کیف پول مقصد و شبکه مورد نظر و مقدار برداشت را باید وارد نمایید.

در نهایت روی گزینه برداشت کلیک نمایید. سپس صفحه ای به نمایش در می آید که جزئیات تراکنش شما را مجددا نمایش می دهد. اگر از صحت اطلاعات وارد شده اطمینان دارید، روی ادامه کلیک کنید. در مرحله بعد صفحه ای مطابق شکل زیر به نمایش در می آید. با انتخاب گزینه Get code یک کد تایید به ایمیلتان ارسال می شود. با وارد کردن آن و کد ساخته شده توسط اپلیکیشن گوگل در جاهای مخصوص خود و در نهایت کلیک روی Submit برداشت شما انجام خواهد شد.

آموزش تصویری خرید و فروش در صرافی بایننس

کار با صرافی بایننس را با آموزش خرید و فروش در پلتفرم این صرافی پی می گیریم. برای ورود به صفحه ترید، در سمت چپ و بالای صفحه حساب کاربرتان، با کلیک روی گزینه Trade، انواع آپشن های ترید برای شما به نمایش در می آید. در این بخش ما ترید کلاسیک را آموزش خواهیم داد. با کلیک روی گزینه Classic، وارد صفحه ترید خواهید شد. در سمت چپ صفحه، دفتر سفارشات ثبت شده را مشاهده خواهید کرد و در سمت راست پایین، فهرست معاملات اخیر نمایش داده می شود. در سمت چپ و بالا نیز باید جفت ارز معاملاتی خود را انتخاب نمایید. به عنوان مثال جفت ارز BNB/USDT. 

برای انجام معامله به بخش پایین نمودار مراجعه می کنیم. در اینجا انواع مختلف سفارش گذاری وجود دارد که آنها را توضیح می دهیم.

سفارش خرید لیمیت

در قسمت خرید، تب Limit را انتخاب کرده و قیمت و تعداد مورد نظر را وارد نمایید. سپس روی گزینه خرید کلیک کنید. سفارش شما در فهرست سفارش ها ثبت می شود و زمانیکه فروشنده ای قیمت خرید شما را وارد کند، سفارش خرید شما انجام می شود. برای فروش هم، مراحل کاری مشابه خواهد بود.

سفارش خرید Market

اگر در قسمت خرید، تب Market را انتخاب نمایید، شما تنها باید حجم معامله ی خود را مشخص کنید و به محض انتخاب گزینه خرید، سفارش شما با اولین قیمت موجود انجام می شود. برای سفارش فروش نیز مراحل مشابه است.

سفارش Stop-Limit

در این قسمت شما باید سه گزینه را پر نمایید. در قسمت Limit و Amount باید قیمت و مقدار خرید را وارد نمایید اما سفارش شما تحت شرایطی در فهرست سفارش ها قرار می گیرد و آن، قیمتی می باشد که در بخش Stop وارد می کنید. به محض اینکه در صرافی، معامله ای با قیمت موجود در بخش Stop انجام شود، آن وقت سفارش شما در فهرست سفارشات قرار می گیرد. 

معامله ی OCO نیز مشابه است و یک امکان دیگر نیز به معامله اضافه می کند. فرض کنید شما ارز بایننس کوین را با قیمت 400 دلار قبلا خریداری کرده اید. به عنوان مثال تارگت شما 450 دلار و حد ضرر شما 380 دلار می باشد. با سفارش OCO می توانید هر دو قیمت تارگت و حد ضرر را وارد کنید. به این صورت که در قسمت اول مقدار 450 دلار را به عنوان تارگت وارد می کنید. در قسمت دوم به عنوان مثال مقدار 382 و در قسمت سوم مقدار 380 را به عنوان حد ضرر وارد می کنید؛ یعنی هر گاه قیمت به محدوده 382 دلار افت کرد، یک سفارش فروش در قیمت 380 دلار برای شما باز می شود.

 در بخش چهارم نیز حجم مورد نظر خود را برای انجام معامله وارد کنید.

معاملات مارجین بایننس

در معاملات مارجین بایننس، شما می توانید مقداری از یک ارز دیجیتال را بسته به موجودی حسابتان، از صرافی قرض بگیرید و در نتیجه قدرت خرید خود را بیشتر کنید. به عنوان مثال فرض کنید شما 20 تتر دارید و 40 تتر دیگر نیز از صرافی قرض می گیرید و کل این 60 تتر را وارد یک معامله می کنید. اگر معامله شما با سود همراه شود، تمام سود متعلق به خودتان است و پس از بستن معامله تنها مقدار قرض گرفته شده و مقدار ناچیزی کارمزد به صرافی پرداخت خواهید کرد. در مورد زیان نیز، کل زیان از دارایی اصلی شما کسر می شود و شما در هر صورت باید پول صرافی را به طور کامل برگردانید. 

نکته: اگر زیان شما به اندازه مقدار دارایی اصلیتان شود، صرافی خود به خود معامله شما را می بندد و پول خود را بر می دارد و در نتیجه کل دارایی شما که وارد آن معامله کرده اید، از بین می رود. به چنین شرایطی لیکویید شدن می گویند. برای نمونه، در مثال اخیر، کل حجم معامله شما 60 تتر است و اگر زیان شما در معامله به 20 تتر که اندازه دارایی اصلیتان است، برسد، صرافی معامله شما را می بندد و 40 تتر خود را پس می گیرد و 20 تتر شما برای همیشه از بین می رود.

تفاوت ضریب اهرم کراس و ایزوله در معاملات مارجین

برای ترید در قسمت مارجین بایننس، دو نوع انتخاب پیش روی شماست. یا می توانید از ضریب اهرم کراس استفاده کنید و یا ضریب اهرم ایزوله. هنگام استفاده از ضریب اهرم کراس، علاوه بر حجمی که برای یک معامله خاص در نظر گرفته اید، باقی سرمایه شما در حساب مارجینتان نیز می تواند متوجه ریسک باشد. مثلا فرض کنید 1000 دلار در حساب مارجین کراس خود داشته باشید و با 100 دلار آن وارد یک معامله مارجین می شوید (یعنی علاوه بر 100 دلار خودتان، مقداری نیز از صرافی قرض می گیرید). پس از مدتی معامله شما وارد ضرر شده و به عدد لیکویید نزدیک می شود.

در این حالت 900 دلار موجود در حساب مارجینتان به عنوان پشتوانه لیکویید عمل کرده و لیکویید شدن شما را به تاخیر می اندازد. یعنی عدد لیکویید در معاملات خرید، روند نزولی و در معاملات فروش، روند صعودی به خود می گیرد. یعنی برای به تعویق انداختن عدد لیکویید از دارایی باقی مانده موجود در حساب مارجین شما استفاده شده و ممکن است علاوه بر آن 100 دلاری که وارد معامله کرده اید، باقی دارایی شما در حساب مارجین نیز لیکویید شود!

اما در حالت ایزوله، تنها دارایی که وارد معامله کرده اید متوجه ریسک است و باقی داراییتان دست نخورده باقی می ماند. مثلا در مثال گفته شده در پاراگراف قبل، دیگر لیکویید شدن شما به تعویق نمی افتد و در عوض تنها برای همان 100 دلاری که وارد معامله کرده اید، خطر لیکویید شدن وجود دارد. 

نحوه انجام معاملات مارجین در صرافی بایننس

اکنون که با مفهوم معاملات مارجین و ضرایب اهرم کراس و ایزوله آشنا شدید، می توانید نحوه انجام این نوع معاملات را آغاز نمایید. در ابتدا در بالای حساب کاربری خود و در قسمت Wallet وارد بخش Margin شوید تا دارایی حساب مارجین خود را مشاهده کنید. در بالای صفحه می توانید نوع حساب مارجین را بین ایزوله و کراس انتخاب کنید. در قسمت کراس، تمام ارزها یکجا نمایش داده می شوند اما در قسمت ایزوله، هر جفت ارز بخش مخصوص به خود را دارد. 

ادامه آموزش را با یک مثال توضیح می دهیم و مثال ما ترید بیت کوین نسبت به تتر خواهد بود.

برای ترید با ضریب اهرم کراس، مقابل ارز تتر گزینه ی Transfer را انتخاب می کنیم تا تترهای خود را از کیف پول اسپات خود به بخش کراس مارجین منتقل کنیم. مقدار مورد نظر را وارد کرده و تایید می کنیم. اگر بعد از ترید قصد داشته باشیم تا دارایی خود را به حساب اسپات بازگردانیم نیز از همین مسیر اقدام می کنیم و تنها جای مبدا و مقصد را عوض می کنیم.

بعد از انتقال مقدار مورد نظر تتر، برای قرض گرفتن مقدار بیشتر تتر از صرافی گزینه ی Borrow را مقابل ارز دیجیتال تتر انتخاب می کنیم. در صفحه ظاهر شده ماکزیمم مقداری که میتوانیم قرض بگیریم، نشان داده شده است. مقدار مورد نظرمان را وارد کرده و تایید را انجام می دهیم. به عنوان مثال فرض کنید 50 تتر دارایی خودمان در کراس مارجین باشد و 100 تتر نیز از صرافی قرض گرفته ایم. اکنون به صفحه ی ترید کلاسیک بازمیگردیم و جفت ارز BTCUSDT را انتخاب می کنیم و در زیر نمودار گزینه ی Margin را انتخاب می کنیم. در حالت پیش فرض صفحه معاملاتی کراس مارجین ظاهر می شود و حداکثر اهرم مورد استفاده نیز نوشته شده است. باقی مراحل مانند خرید در حالت اسپات می باشد و با وارد کردن مقادیر مربوطه خرید خود را در حالت کراس مارجین انجام می دهیم.

حال فرض کنید که پس از مدتی می خواهیم معامله ی خود را ببندیم و قرض صرافی را پس بدهیم. در بالای بخش فروش که سمت راست تصویر فوق است، گزینه ی Repay را انتخاب کرده و دیگر مقادیر مربوطه را وارد می کنیم. با انتخاب گزینه ی Repay، پس از انجام معامله ی فروش و واریز تترها به حساب کراس مارجین ما، قرض صرافی به طور اتوماتیک پرداخت می شود و باقی مانده متعلق به خودمان خواهد بود. اما همانطور که گفته شد، اگر معامله شما در کراس مارجین با ضرر همراه شود و به عدد لیکویید برسد، در صورتی که مقداری تتر در حسابتان موجود باشد، از آن تتر ها به عنوان پشتوانه استفاده شده و لیکویید شدن شما تا زمانیکه همه ی تترهای حسابتان استفاده شود، به تاخیر می افتد و اگر قیمت همچنان برخلاف جهت ترید شما حرکت کند، تمام حساب مارجین شما لیکویید خواهد شد.

برای معامله در حالت ایزوله نیز در بخش Wallet و حساب مارجین، از بالای صفحه حالت Isolated را انتخاب می کنیم. در این حالت هر جفت ارز حساب مخصوص خود را دارد و باید با جست و جوی جفت مورد نظر خود، عملیات انتقال از اسپات به مارجین و قرض گرفتن از صرافی را برای هر جفت ارز به طور جداگانه انجام دهیم. 

همینطور در صفحه ترید نیز بعد از انتخاب حالت مارجین، باید نوع ترید را به حالت Isolated تغییر دهیم. حداکثر ضریب اهرم مورد استفاده در حالت کراس و ایزوله نیز با یکدیگر فرق می کند. باقی مراحل مانند حالت کراس است با این تفاوت که تنها مقداری که وارد معامله کرده اید، متوجه ریسک لیکویید شدن خواهد بود.

معاملات فیوچرز بایننس

در این بخش آموزش کار با صرافی بایننس، می خواهیم نحوه انجام معاملات فیوچرز را در این صرافی توضیح دهیم. در معاملات فیوچرز بایننس، شما می توانید با استفاده از اهرم، دارایی خود را چند برابر کرده و با آن به ترید بپردازید و از این نظر شبیه ترید مارجین می باشد اما تفاوت هایی نیز وجود که بیان آنها از حوصله ی این بحث خارج است. دقت داشته باشید که در معامات فیوچرز امکان چند برابر شدن سود و زیان شما وجود دارد. در صورت ضرر کردن، ضرر از حجم دارایی اصلی شما کسر می گردد و در صورت سود کردن، تمام سود برای شما خواهد بود اما مقدار اندکی نیز به عنوان کارمزد از شما کسر می گردد. 

برای شروع معامله باید مقداری تتر از کیف پول اسپات خود به بخش فیوچرز حساب خود منتقل کنید. بدین منظور از بخش Wallet در بالای صفحه اصلی حساب خود وارد قسمت Futures شوید. آنگاه در پایین صفحه و در تب Assets می توانید با انتخاب گزینه Transfer مقابل تتر، هر مقدار که مایل هستید از حساب اسپات خود به فیوچرز منتقل نمایید.

برای رفتن به صفحه ترید نیز از بالای صفحه و تب Derivatives گزینه ی USD-M Futures را انتخاب کنید تا به صفحه ی ترید فیوچرز منتقل شوید.

همانطور که ملاحظه می کنید، در سمت چپ صفحه باید جفت ارز مورد نظر خود را انتخاب کرده و نمودار آن نیز به نمایش در خواهد آمد. در وسط نیز دفتر سفارشات و معاملات اخیر انجام شده نمایش داده شده است.

در سمت راست صفحه تنظیمات معامله قرار دارد که شما باید در این قسمت کارهای خود را انجام دهید.

مطابق شکل فوق، در قسمت بالایی باید مقدار اهرمی که می خواهید استفاده کنید و نوع اهرم خود را بین کراس و ایزوله انتخاب کنید. در قسمت پایین تر نیز مواردی که در ترید اسپات نیز وجود داشت، قرار دارد مانند سفارش لیمیت و مارکت و استاپ-لیمیت. بعد از پر کردن این قسمت ها نیز در قسمت پایین تر و با فعال کردن گزینه TP/SL می توانید برای معامله ی خود حد ضرر و تارگت نیز تعیین کنید. در نهایت در انتها نیز سمت پوزیشن خود را انتخاب کنید تا سفارش شما انجام شده و یا در دفتر سفارشات قرار گیرد. در پایین صفحه و زیر نمودار نیز پوزیشن های شما نشان داده خواهد شد.

نکته مهم: برای جلوگیری از لیکویید شدن، حتما برای معاملات فیوچرز خود حد ضرر تعریف کنید. چرا که در برخی موارد مارکت حرکات قیمتی سریعی را انجام می دهد که اگر بر خلاف جهت پوزیشن شما باشد، امکان دارد قبل از اینکه خودتان بخواهید معامله را ببندید، مارکت خیلی سریع به قیمت لیکویید شما برسد.

تبدیل دارایی در صرافی بایننس

اگر می خواهید درگیر سفارش گذاری در این صرافی نشوید و فقط قصد دارید یک ارز دیجیتال را به دیگری تبدیل کنید، این صرافی چنین امکانی را برای برخی از ارزهای دیجیتال فراهم آورده است. در این فرآیند کاربر ارز دیجیتالی را که در اختیار دارد را انتخاب کرده و درخواست می دهد آن را به ارز دیجیتال دیگری تبدیل کنند.

برای این کار کافی است از منوی «Trade» به بخش «Convert» بروید. در این صفحه کافی است تا در قسمت اول ارزی که در اختیار دارید را وارد کنید و در قسمت دوم ارزی که می خواهید دریافت کنید، سپس مقدار مورد نظر خود را وارد کرده و گزینه Preview Conversion را انتخاب کنید تا مقدار دریافتی برای شما نشان داده شود. در اینجا سیستم به طور خودکار میزان دارایی مورد مبادله را به شما می گوید. در صورت تایید روی گزینه Convert کلیک کنید تا فرآیند تبدیل انجام شود.

برای آشنایی با احراز هویت بایننس برای ایرانیان، بر روی لینک کلیک کنید.

جمع بندی

در این مقاله به طور مفصل با نحوه کار با صرافی بایننس آشنا شدیم. صرافی بایننس یک صرافی متمرکز است که از

 در بازار توکن‌ های NFT که همواره در مسیر رشد و تکامل قرار دارد، قراردادهای NFT وجود دارد که از اهمیت بالایی برخوردارند. البته در بسیاری از قراردادهای NFT، علی‌ رغم طراحی خوب، تعدادی اشتباه خاص و مشخص معمولا وجود دارد. پلتفرم Etherscan (اتر اسکن) یک ابزار جستجوی کاربردی دارد که کدهای بسیاری از قراردادهای ERC721 را به وسیله آن می‌ توان با هم مقایسه کرد. به وسیله این ابزار می توان از ویژگی‌ های تایید و Decompile استفاده کرد. در این مقاله قصد داریم به بررسی اشتباهات قراردادهای NFT یا به‌ اصطلاح Anti-Pattern (ضدالگو) بپردازیم.

بررسی اشتباهات قراردادهای NFT

در قراردادهای NFT معمولا اشتباهات متعددی رخ می دهد که در ادامه قصد داریم به بررسی اشتباهات قراردادهای NFT و همچنین راهکارهایی برای پیشگیری از آنها بپردازیم.

1- آوردن اطلاعات مربوط به فروش، قیمت و منطق در قرارداد

این ضد الگو اشتباهات قراردادهای NFT می باشد که در یک قرارداد قبل از هر چیز دیگری به چشم می‌خورد. البته در پشت این اشتباه، انگیزه های قابل ‌درک و منطقی وجود دارد. در اکثر شبکه‌ ها، هزینه استقرار و مدیریت قرارداد بسیار زیاد می باشد، بنابراین افراد به دنبال صرفه جویی در این هزینه‌ها می باشند. ممکن است این سوال برای برخی افراد پیش بیاید که چرا نباید در قرارداد، منطق صدور (ضرب) و فروش را آورد؟

جواب این سوال این است که ایده قرار دادن این نوع اطلاعات در قراردادهای NFT اصلا مناسب نمی باشد. اگر چه قرارداد NFT باید به عنوان یک مرکز غیر قابل ‌تغییر شبکه‌ای از منطق‌ها عمل کند اما نباید مدیریت پول را به صورت مستقیم انجام دهد. به عبارت دیگر اطلاعات فروش، وایت لیست، زمان‌ های فروش و... نباید در کد استقرار ERC721 به‌ طور مستقیم قرار بگیرد. شباهت های بسیاری میان منطق هسته و منطق فروش وجود دارد. شاید منطقی ‌ترین و بهترین دلیل جمع‌ آوری تمام منطق‌ ها در یک قرارداد NFT، صرفه‌ جویی در هزینه‌ گس باشد اما در نگاه کلی برای استفاده نکردن از این روش، دلایل مهم ‌تری نیز وجود دارد.

منطق قرارداد ضمن این که باید بدون تغییر و ثابت باشد، باید بتواند به خوبی استانداردها را اجرا کند. اکثر Clones (کلون‌ها) تقریبا شبیه هم می باشند. برای انعطاف‌ پذیر بودن قرارداد و قابل اعتماد بودن برای کاربر، اطلاعاتی از جمله قیمت‌ گذاری و استراتژی صدور باید کاملا جدا از منطق اصلی قرارداد باشند. همچنین باید طراحی مجزا و Single-responsibility (قاعده تک-وظیفه‌ای) داشته باشد. علاوه بر این بهتر است که در خود قرارداد ERC721، عرضه (MaxSupply) محدود شود و قابلیت تغییر آن فقط در دست ادمین باشد.2- عدم استفاده از امنیت مبتنی ‌بر نقش

یکی دیگر از اشتباهات قراردادهای NFT، عدم استفاده از امنیت مبتنی بر نقش می باشد. از آن جایی که قابلیت دسترسی بعضی از عملیات‌ ها (از جمله تغییر یا صدور پارامترهای عرضه) فقط باید برای آدرس‌های مجاز باشند، بنابراین قراردادهای توکن نیازمند نوعی کنترل دسترسی می باشند. استفاده از یک مدل Ownable، می تواند برای اجرای این نوع کنترل دسترسی، ساده‌ ترین راه باشد. (از آن جایی که این فقط یک نیاز ساده است، معمولا از قرارداد Ownable OpenZeppelin استفاده می‌شود.) البته توصیه می‌شود بنا به برخی دلایل از Role-Based Security (کنترل دسترسی مبتنی بر نقش) استفاده شود.

معمولا به‌ دلیل سادگی از مدل Ownable استفاده می‌شود که ظاهرا انتخاب مناسبی می باشد. این امکان وجود دارد که فقط یک نفر قرارداد را برای همیشه مدیریت کند. همچنین افراد ترجیح می دهند زمانی که هزینه‌ کم است، پیش‌بینی و مقابله با حوادث آینده (Future-proofing) را انتخاب کنند. OpenZeppelin (امنیت نقش‌ محور) در مقایسه با مدل Ownable کمی پیچیده ‌تر و گران تر می باشد. در صورت زیاد بودن هزینه گس، افراد می توانند فقط برای نیاز موجود، از کد امنیتی نقش‌ محور (چه OpenZeppelin و چه مدل خاص مدنظر خود) استفاده کنند.

در صورتی که علاقه مند به آشنایی با سرویس های بلاک چین برای NFT، می توانید با مراجعه به مقاله بهترین سرویس های بلاک چین برای NFT، با این سرویس ها و مزایا و معایب آنها آشنا شوید.

برای استفاده از امنیت نقش‌ محور، دلیل مهم ‌تری نیز وجود دارد. در واقع امنیت نقش محور این امکان را به افراد می دهد تا از خود قرارداد ERC721، کاربرد (اطلاعات قیمت‌گذاری و فروش) را جدا کنند. همچنین به افراد این امکان را می‌دهد تا به‌ عنوان صادر کننده (ضرب ‌کننده)، یک قرارداد جداگانه‌ ای را انتخاب کنند. همچنین این امکان را به افراد می دهد که بدون این که نیاز باشد به آن مجوز مدیریت کامل را بدهند، به آن نقش «صادرکننده» را اختصاص دهند.

در چنین شرایطی، ادمین‌ها (که احتمالا انسان هستند) مجوزهای مهم از جمله ایجاد تغییر در مجوزها را در دست خواهند داشت؛ که افراد به صادر کننده دیگر نیازی نداشته باشند، به ‌سادگی اقدام به لغو آن کنند و سپس به قرارداد دیگری که مناسب‌ تر، ماژولار و امن‌ تر است، نقش صادر کننده آن را به‌ همراه استراتژی جدید واگذار کنند. از طریق این روش و بر اساس کاربردهای پروژه، عملیات دیگر را نیز می‌توان مدیریت کرد.

3- استفاده نکردن از ERC-165 یا قابلیت Introspection

استفاده نکردن از ERC-165 یا قابلیت Introspection، یکی دیگر از اشتباهات قراردادهای NFT می باشد. اکثر قراردادها و یا توکن ها از ERC-165 استفاده نمی کنند و یا این که به‌ طور مناسب آن را به اجرا در نمی آورند. اهمیت ERC-165 در ایجاد قابلیت Interoperability می باشد. ERC- 165 باعث افزایش سازگاری قرارداد می شود و این احتمال وجود دارد که صرافی‌ ها بخواهند در جریان ساختار حق امتیاز NFT افراد باشند. برای اجرای درست این استاندارد در قراردادها باید به این قوانین توجه کرد:

1- هر کلاس والدی که اجرا کننده ERC-165 می باشد، باید در فهرست Override (لغو) قرار بگیرد. در چنین شرایطی، در زمان استفاده از دستور Super.supportsInterface به ‌طور خودکار، آنها نیز فعال می شوند.

2- اگر یک رابط پیاده ‌سازی در کلاس والد نباشد، امکان اضافه کردن آن از طریق کلمه an یا یک جمله به شکل زیر فراهم می باشد:

مثال:

در صورتی که کد فاقد کلاس والدی باشد که بتواند اجرای ERC-165 را انجام دهد، باید به نوع دوم اشاره کرد. همچنین در صورتی که کد کاربر هیچ رابط دیگری را به ‌جز ERC-165 اجرا شده توسط کلاس والد، اجرا ‌نکند، کاربر به نوع دوم نیازی ندارد. اگر چه اجرای صحیح ERC-165 اهمیت زیادی دارد اما کاملا اختیاری است. کاربر با استفاده از این اجرا می تواند توکنی سازگار با سیستم‌های زیادی از جمله صرافی‌ ها و یا حتی سیستم‌ های پیاده‌ سازی نشده‌، داشته باشد. استفاده از ERC-165 با بلوغ این حوزه و به‌ مرور زمان افزایش خواهد یافت.

تاکنون ابزارهای متعددی برای توکن های NFT ایجاد شده است که برای شناخت آنها می توانید به مقاله بهترین ابزارهای کاربردی NFT، مراجعه کنید و با نحوه کار آنها آشنا شوید.

4- تست نکردن کامل قبل از استقرار

تست نکردن کامل قبل از استقرار یکی دیگر از اشتباهات قراردادهای NFT می باشد. حتی در صورت استاندارد بودن توکن ERC721 و استفاده از تمام کتابخانه ‌ها و کلاس ‌های والد شخص ثالث بدون تغییرات خاصی و همچنین اطمینان کاربر از امن بودن و تست کد شخص ثالث، باز هم باید به ‌طور کامل کد خود را تست کند. کاربران قبل از این که کد را بر روی شبکه اصلی مستقر کنند، برای تست و رفع ایراد فقط یک بار فرصت دارند. اول از همه، کاربر باید Unit Testing (تست یونیت) را انجام دهد. نوع چهارچوبی که برای تست مورد استفاده قرار می گیرد مهم نیست. می توان از چارچوب های Ethers، Hardhat و Mocha استفاده کرد.

برای آشنایی با نقش توکن های NFT در فیلم سازی، بر روی لینک مربوطه کلیک کنید.

در انتخاب چهارچوب تست باید به نکات مهمی از جمله پوشش تست، پوشش موارد استثنایی، پوشش موارد Happy-path و عمق و گستردگی موارد Edge دقت کرد. حتی اگر کاربر از کدی که قبلا به ‌خوبی تست ‌شده (OpenZeppelin) استفاده می‌کند، باز هم امکان دارد که کد دچار مشکلاتی مربوط به موارد ذکر شده بالا شده باشد، بنابراین مجددا باید آزمایش شود. همچنین در گذشته OpenZeppelin باگ‌ هایی داشته که احتمال دارد این باگ‌ها دوباره در آینده نیز ظاهر شوند.

کاربران می توانند برای صرفه ‌جویی در وقت برای تمام توکن‌های ERC721، توکن‌های ERC1155، توکن‌ های ERC20 و غیره مجموعه‌ ای از تست‌ها را آماده کنند و از آنها در هر پروژه ای استفاده کنند. همچنین می‌توانند به پروژه‌ ها موارد بیشتری را اضافه کنند و اقدام به سفارشی سازی استانداردها کنند. به این ترتیب در وقت آنها صرفه‌ جویی می‌شود. تست ‌های یونیت باید شامل پیاده ‌سازی استاندارد ERC165، عملیات پایه (صدور و انتقال)، کنترل دسترسی، مکث‌ پذیری (در صورتی که قرارداد دارای قابلیت مکث باشد) و غیره باشد. کاربران برای تست پوشش خود می توانند از یکی از پکیج‌های پلتفرم Nodejs، به نام Solidity-Coverage استفاده کنند.

برای کسب اطلاعاتی در مورد پل های میان زنجیره ای NFT مقاله مربوطه را مطالعه فرمایید.

استفاده از ابزارهای خودکار در تست‌ها‌ می توانند به کاربران کمک زیادی کنند. معمولا شرکت‌های بزرگ بازبینی امنیتی از جمله Certik و Consensys از استاندارد های صنعتی مانند Manticore، Slither و Mythril استفاده می کنند. Solidity-coverage نشان دهنده درصد تخمینی پوشش تست‌های یونیت کاربران می باشد. Solgraph نیز ابزاری برای مشاهده روابط و ارتباطات موجود در کد قرارداد می باشد. همچنین در برنامه ‌ریزی تست‌ ها استفاده از آن می تواند مفید باشد. Echidna نیز یک ابزار پیچیده و مفید می باشد. بهتر است کاربران همیشه از یک روش Test-first (تست‌‌ محور) استفاده کنند تا علاوه بر داشتن پوشش تست خوب، تست ‌ها به مشخصات پروژه نزدیک شوند. به‌ طور خلاصه می توان گفت به این موارد باید توجه شود:

در تمام موارد باید یونیت تست کامل و عمیق انجام شود.

تست و آزمایش دستی

استفاده از ابزارهای خودکار از جمله Slither، Manticore، Mythril، Echidna و Solidity-coverage

توصیه: تایید قرارداد در اتر اسکن

پس از این که در سایت اتر اسکن قرارداد تایید شود و از این پلتفرم تیک سبز دریافت شود، افزایش مسئولیت ‌پذیری و حس اعتماد را به دنبال خواهد داشت. به این ترتیب به فردی که قرارداد شما را برای اولین بار مشاهده می کند و به ارزیابی ریسک‌ های سرمایه گذاری در آن می پردازد، کمک زیادی می کند. در اتر اسکن علاوه بر قراردادهای NFT، می توان همه قراردادهای دیگر را نیز تایید کرد. به طور کلی می توان گفت افراد با شناخت اشتباهات قراردادهای NFT، می توانند از بسیاری از مشکلات احتمالی جلوگیری کنند.

 درباره هارد فورک واسیل کاردانو

 هیچ راهی برای دور زدن ضرر در بازارهای مالی وجود ندارد و اگر در بازار سهام سرمایه گذاری کنید، به احتمال زیاد در یک مقطع زمانی ضرر خواهید کرد. نکته هائز اهمیت این است که سودهای شما از ضررهایتان بیشتر باشد. گاهی اوقات ضرر فوری و واضح است؛ مانند زمانیکه سهامی را با قیمت بالاتر خریداری کرده اید و قیمت آن به شدت کاهش یافته است. در موارد دیگر، ضررهای شما چندان آشکار نیستند؛ چراکه ظریف تر هستند و نکات خاص مربوط به خود را دارند و در مدت زمان طولانی تری متوجه آن ها خواهید شد. ضرر در بورس به اشکال مختلف است و هر یک از این نوع زیان ها می تواند دردناک باشد؛ اما شما می توانید با طرز فکر درست و تمایل به درس گرفتن از شرایط، این آسیب را کاهش دهید. بنابراین اگر شما نیز در خصوص مفهوم ضرر در بورس کنجکاو هستید، توصیه می کنیم تا پایان مقاله همراه ما باشید.

 بازار مالی به یکی از بزرگ ترین راه ها برای رسیدن به استقلال مالی تبدیل شده است، اما در این راه روش های مختلفی برای درک حرکت قیمت وجود دارد که یکی از این روش ها پرایس اکشن ICT است، به طور کلی تحلیل تکنیکال روش های زیادی را به خود دیده است، از تحلیل تکنیکال به روش کلاسیک گرفته تا پیشرفته ترین آ ن ها همگی می خواهد مسیر قیمت در آینده را پیش بینی کنند؛ در ادامه این مقاله به بررسی پرایس اکشن ICT خواهیم پرداخت.

 ربات ها برنامه های کامپیوتری خودکاری هستند که برای اجرای وظایف خاص با کمترین دخالت انسان طراحی شده اند. در دنیای ترید ارزهای دیجیتال، ربات تریدر یا ربات معامله گر، کار تجارت یک یا چند ارز دیجیتال را در یک یا چند پلتفرم به‌طور خودکار از طرف مالک یا کاربر انجام می‌دهد. این ربات ها برای خودکارسازی استراتژی های معاملاتی و برای اهداف تقویت سود معاملاتی استفاده می شوند. ربات‌های معاملاتی رمزارز، سیستم‌های معاملاتی خودکاری هستند که با ساده‌سازی فرآیند سرمایه‌گذاری، تجارت رمزارزها را آسان‌تر می‌کنند. یک مزیت استفاده از ربات تریدر این است که آنها کارایی بهتری ارائه می دهند و خطاهای کمتری دارند. آنها همچنین از احساساتی فرار می کنند که انسان ها به ندرت می توانند از آنها فرار کنند که البته این موضوع مفید است زیرا بازارهای کریپتو به دلیل تغییرات چشمگیر قیمت بدنام هستند.

 به طور کلی، اوراق بهادار در بازار سرمایه را می توان به 3 دسته اوراق مبتنی بر بدهی، اوراق صاحبان سهام و ابزار مشتقه تقسیم کرد. یکی از انواع اوراق مبتنی بر بدهی، اوراق اجاره است که برای خریداران این اوراق، سود از پیش تعیین شده و ثابت در نظر می گیرد و به دلیل داشتن ضمانت، ریسک پایینی دارد. تجربه ها نشان داده است که بازدهی این اوراق در مقایسه با سهام شرکت های بنیادی، کمتر بوده و کمی بیشتر از سپرده های بانکی برای شما سودآوری به همراه خواهد داشت و در دوره های تورمی که ارزش ریال کاهش می یابد، نمی تواند گزینه مناسبی برای سرمایه گذاری باشد. بنابراین، در ادامه مقاله، نکات زیر را به شما معرفی خواهیم کرد: